آه آهی می‌کند آهسته او ** جملگان گشتند هم لا حول‌گو

آه آهی می‌کند آهسته او ** جملگان گشتند هم لا حول‌گو 1600

خیر باشد اوستاد این درد سر ** جان تو ما را نبودست زین خبر

گفت من هم بی‌خبر بودم ازین ** آگهم مادر غران کردند هین

من بدم غافل بشغل قال و قیل ** بود در باطن چنین رنجی ثقیل

چون بجد مشغول باشد آدمی ** او ز دید رنج خود باشد عمی

از زنان مصر یوسف شد سمر ** که ز مشغولی بشد زیشان خبر 1605

پاره پاره کرده ساعدهای خویش ** روح واله که نه پس بیند نه پیش

ای بسا مرد شجاع اندر حراب ** که ببرد دست یا پایش ضراب

او همان دست آورد در گیر و دار ** بر گمان آنک هست او بر قرار

خود ببیند دست رفته در ضرر ** خون ازو بسیار رفته بی‌خبر

در بیان آنک تن روح را چون لباسی است و این دست آستین دست روحست واین پای موزه‌ی پای روحست