گفت او را ای عدو جان خویش ** در عریشم آمده سر کرده پیش

این چراکردی شتاب اندر سباق ** گفت از افراط مهر و اشتیاق

پس تبسم کرد و گفت اکنون بیا ** لیک مخفی دار این را ای کیا

تا نمیرم من مگو این با کسی ** نه قرینی نه حبیبی نه خسی

بعد از آن قومی دگر از روزنش ** مطلع گشتند بر بافیدنش 1710

گفت حکمت را تو دانی کردگار ** من کنم پنهان تو کردی آشکار

آمد الهامش که یکچندی بدند ** که درین غم بر تو منکر می‌شدند

که مگر سالوس بود او در طریق ** که خدا رسواش کرد اندر فریق

من نخواهم کان رمه کافر شوند ** در ضلالت در گمان بد روند

این کرامت را بکردیم آشکار ** که دهیمت دست اندر وقت کار 1715