بی لباس این خوب را اندر کنار ** خوش در آریم ای عدو نابکار

Without raiment we would fain clasp this Beauteous One to our bosoms, O enemy good-for-naught!

خوشتر از تجرید از تن وز مزاج ** نیست ای فرعون بی الهام گیج 1745

There is nothing sweeter than to be stripped of the body and the (bodily) temperament, O stupid uninspired Pharaoh!”

حکایت استر پیش شتر کی من بسیار در رو می‌افتم و تو نمی‌افتی الا به نادر

How the mule related (his story) to the camel, saying, “I am often falling on my face, while thou fallest but seldom.”

گفت استر با شتر کای خوش رفیق ** در فراز و شیب و در راه دقیق

Said the mule to the camel, “O good friend, in hill and dale and in the obscure (difficult) track

تو نه آیی در سر و خوش می‌روی ** من همی‌آیم بسر در چون غوی

Thou dost not tumble on thy head but goest happily along, while I am tumbling on my head, like one who has lost his way.

من همی‌افتم برو در هر دمی ** خواه در خشکی و خواه اندر نمی

At every moment I am falling on my face, whether (it be) in a dry place or a wet.

این سبب را باز گو با من که چیست ** تا بدانم من که چون باید بزیست

Declare to me what is the cause of this, that I may know how I must live.”

گفت چشم من ز تو روشن‌ترست ** بعد از آن هم از بلندی ناظرست 1750

He (the camel) said, “My eye is clearer than thine; furthermore, it is also looking from on high:

چون برآیم بر سرکوه بلند ** آخر عقبه ببینم هوشمند

When I come up to the top of a high hill, I regard attentively the end of the pass;

پس همه پستی و بالایی راه ** دیده‌ام را وا نماید هم اله

Then too God reveals to my eye all the lowness and loftiness of the way,

هر قدم من از سر بینش نهم ** از عثار و اوفتادن وا رهم

(So that) I take every step with (clear) sight and am delivered from stumbling and falling,