تو نه آیی در سر و خوش می‌روی ** من همی‌آیم بسر در چون غوی

Thou dost not tumble on thy head but goest happily along, while I am tumbling on my head, like one who has lost his way.

من همی‌افتم برو در هر دمی ** خواه در خشکی و خواه اندر نمی

At every moment I am falling on my face, whether (it be) in a dry place or a wet.

این سبب را باز گو با من که چیست ** تا بدانم من که چون باید بزیست

Declare to me what is the cause of this, that I may know how I must live.”

گفت چشم من ز تو روشن‌ترست ** بعد از آن هم از بلندی ناظرست 1750

He (the camel) said, “My eye is clearer than thine; furthermore, it is also looking from on high:

چون برآیم بر سرکوه بلند ** آخر عقبه ببینم هوشمند

When I come up to the top of a high hill, I regard attentively the end of the pass;

پس همه پستی و بالایی راه ** دیده‌ام را وا نماید هم اله

Then too God reveals to my eye all the lowness and loftiness of the way,

هر قدم من از سر بینش نهم ** از عثار و اوفتادن وا رهم

(So that) I take every step with (clear) sight and am delivered from stumbling and falling,

تو ببینی پیش خود یک دو سه گام ** دانه بینی و نبینی رنج دام

(Whereas) thou dost not see two or three steps in front of thee: thou seest the bait, but thou dost not see the pain of the snare.

یستوی الاعمی لدیکم والبصیر ** فی المقام و النزول والمسیر 1755

Are the blind and the seeing equal before you (according to your opinion) in their abiding and their alighting and their journeying?”

چون جنین را در شکم حق جان دهد ** جذب اجزا در مزاج او نهد

When God gives a spirit to the embryo in the womb, He implants in its (the spirit's) temperament (the desire of) drawing particles together.