تو نمی‌گریی نمی‌زاری چرا ** یا که رحمت نیست در دل ای کیا

Why art not thou weeping and lamenting? Or hast thou no pity in thy heart, O sire?

چون ترا رحمی نباشد در درون ** پس چه اومیدست‌مان از تو کنون

Since thou hast no pity within, what hope for us is there now from thee?

ما به ا اومید تویم ای پیشوا ** که بسنگذاری تو مارا در فنا

We are in hope of thee, O guide, that thou wilt not leave us to perish.

چون بیارایند روز حشر تخت ** خود شفیع ما توی آن روز سخت 1780

When the throne is set up on the Day of Resurrection, ’tis thou that art our intercessor on that grievous day.

درچنان روز و شب بی‌زینهار ** ما به اکرام تویم اومیدوار

On such a merciless day and night we are hopeful of thy kindness.

دست ما و دامن تست آن زمان ** که نماند هیچ مجرم را امان

Our hands will cling to thy skirt at that moment when security remains not to any sinner.”

گفت پیغامبر که روز رستخیز ** کی گذارم مجرمان را اشک‌ریز

The Prophet has said, “On the Day of Resurrection how should I leave the sinners to shed tears?

من شفیع عاصیان باشم بجان ** تا رهانمشان ز اشکنجه‌ی گران

I will intercede with (all) my soul for the disobedient, that I may deliver them from the heavy torment.

عاصیان واهل کبایر را بجهد ** وا رهانم از عتاب نقض عهد 1785

I will deliver by my efforts the disobedient and those who have committed capital sins from (suffering) punishment for breaking their covenant.

صالحان امتم خود فارغ‌اند ** از شفاعتهای من روز گزند

The righteous of my community are, in sooth, free from (have no need of) my intercessions on the Day of Woe;