-
که ز مصحف کور می‌خواندی درست ** گشت بی‌صبر و ازو آن حال جست
- That the blind man was reading correctly from the Qur’án. He became impatient and sought from him (an explanation of) that matter.
-
گفت آیا ای عجب با چشم کور ** چون همی‌خوانی همی‌بینی سطور
- “Oh, wonderful!” he cried. “Thou with sightless eyes, how art thou reading, (how art thou) seeing the lines?
-
آنچ می‌خوانی بر آن افتاده‌ای ** دست را بر حرف آن بنهاده‌ای
- Thou hast touched that which thou art reading: thou hast laid thy hand upon the words of that (passage).
-
اصبعت در سیر پیدا می‌کند ** که نظر بر حرف داری مستند 1860
- Thy finger, in motion, makes it evident that thou hast thine eye resting on the words.”
-
گفت ای گشته ز جهل تن جدا ** این عجب می‌داری از صنع خدا
- He replied, “O thou who hast been separated from the body's ignorance, dost thou feel this wonder at the work of God?
-
من ز حق در خواستم کای مستعان ** بر قرائت من حریصم همچو جان
- I begged of God, crying, ‘O Thou whose help is sought, I am (as) covetous of reading the Book as (I am) of life.
-
نیستم حافظ مرا نوری بده ** در دو دیده وقت خواندن بی‌گره
- I do not know it by heart: at the time of reading it, bestow on my two eyes an untroubled light.
-
باز ده دو دیده‌ام را آن زمان ** که بگیرم مصحف و خوانم عیان
- Give me back my eyes at that moment, so that I may take the Book and read it plain.’
-
آمد از حضرت ندا کای مرد کار ** ای بهر رنجی به ما اومیدوار 1865
- From the Divine Presence came the cry (in response): ‘O man of (devotional) work, O thou that hast hope of Me in every grief,
-
حسن ظنست و امیدی خوش ترا ** که ترا گوید بهر دم برتر آ
- Thou hast the good thought (of Me) and the fair hope that at each moment bids thee mount higher.