عقل دفترها کند یکسر سیاه ** عقل عقل آفاق دارد پر ز ماه

از سیاهی و سپیدی فارغست ** نور ماهش بر دل و جان بازغست

این سیاه و این سپید ار قدر یافت ** زان شب قدرست کاختروار تافت

قیمت همیان و کیسه از زرست ** بی ز زر همیان و کیسه ابترست

همچنانک قدر تن از جان بود ** قدر جان از پرتو جانان بود 2535

گر بدی جان زنده بی پرتو کنون ** هیچ گفتی کافران را میتون

هین بگو که ناطقه جو می‌کند ** تا به قرنی بعد ما آبی رسد

گرچه هر قرنی سخن‌آری بود ** لیک گفت سالفان یاری بود

نه که هم توریت و انجیل و زبور ** شد گواه صدق قرآن ای شکور

روزی بی‌رنج جو و بی‌حساب ** کز بهشتت آورد جبریل سیب 2540