چون به گورستان روی ای مرتضا ** استخوانشان را بپرس از ما مضی

تا بظاهر بینی آن مستان کور ** چون فرو رفتند در چاه غرور 275

چشم اگر داری تو کورانه میا ** ور نداری چشم دست آور عصا

آن عصای حزم و استدلال را ** چون نداری دید می‌کن پیشوا

ور عصای حزم و استدلال نیست ** بی عصاکش بر سر هر ره مه‌ایست

گام زان سان نه که نابینا نهد ** تا که پا از چاه و از سگ وا رهد

لرز لرزان و بترس و احتیاط ** می‌نهد پا تا نیفتد در خباط 280

ای ز دودی جسته در ناری شده ** لقمه جسته لقمه‌ی ماری شده

قصه‌ی اهل سبا و طاغی کردن نعمت ایشان را و در رسیدن شومی طغیان و کفران در ایشان و بیان فضیلت شکر و وفا

تو نخواندی قصه‌ی اهل سبا ** یا بخواندی و ندیدی جز صدا

از صدا آن کوه خود آگاه نیست ** سوی معنی هوش که را راه نیست