ور منجم گویدت کامروز هیچ ** آنچنان کاری مکن اندر پسیچ

صد ره ار بینی دروغ اختری ** یک دوباره راست آید می‌خری

این نجوم ما نشد هرگز خلاف ** صحتش چون ماند از تو در غلاف 2965

آن طبیب و آن منجم از گمان ** می‌کنند آگاه و ما خود از عیان

دود می‌بینیم و آتش از کران ** حمله می‌آرد به سوی منکران

تو همی‌گویی خمش کن زین مقال ** که زیان ماست قال شوم‌فال

ای که نصح ناصحان را نشنوی ** فال بد با تست هر جا می‌روی

افعیی بر پشت تو بر می‌رود ** او ز بامی بیندش آگه کند 2970

گوییش خاموش غمگینم مکن ** گوید او خوش باش خود رفت آن سخن

چون زند افعی دهان بر گردنت ** تلخ گردد جمله شادی جستنت