چونک دود و شور او بسیار شد ** هر که صوفی بود با او یار شد

کخ‌کخی و های و هویی می‌زدند ** تای چندی مست و بی‌خود می‌شدند

بوالفضولی گفت صوفی را که چیست ** سفره‌ای آویخته وز نان تهیست

گفت رو رو نقش بی‌معنیستی ** تو بجو هستی که عاشق نیستی

عشق نان بی نان غذای عاشق است ** بند هستی نیست هر کو صادقست 3020

عاشقان را کار نبود با وجود ** عاشقان را هست بی سرمایه سود

بال نه و گرد عالم می‌پرند ** دست نه و گو ز میدان می‌برند

آن فقیری کو ز معنی بوی یافت ** دست ببریده همی زنبیل بافت

عاشقان اندر عدم خیمه زدند ** چون عدم یک‌رنگ و نفس واحدند

شیرخواره کی شناسد ذوق لوت ** مر پری را بوی باشد لوت و پوت 3025