بعد از آن گفتند با آن خادمه ** تو نگویی حال خود با این همه

چون فکندی زود آن از گفت وی ** گیرم او بردست در اسرار پی

این‌چنین دستارخوان قیمتی ** چون فکندی اندر آتش ای ستی

گفت دارم بر کریمان اعتماد ** نیستم ز اکرام ایشان ناامید

میزری چه بود اگر او گویدم ** در رو اندر عین آتش بی ندم 3125

اندر افتم از کمال اعتماد ** از عباد الله دارم بس امید

سر در اندازم نه این دستارخوان ** ز اعتماد هر کریم رازدان

ای برادر خود برین اکسیر زن ** کم نباید صدق مرد از صدق زن

آن دل مردی که از زن کم بود ** آن دلی باشد که کم ز اشکم بود

قصه‌ی فریاد رسیدن رسول علیه السلام کاروان عرب را کی از تشنگی و بی‌آبی در مانده بودند و دل بر مرگ نهاده شتران و خلق زبان برون انداخته

اندر آن وادی گروهی از عرب ** خشک شد از قحط بارانشان قرب 3130