آدمی را عجز و فقر آمد امان ** از بلای نفس پر حرص و غمان

آن غم آمد ز آرزوهای فضول ** که بدان خو کرده است آن صید غول

آرزوی گل بود گل‌خواره را ** گلشکر نگوارد آن بیچاره را 3285

وحی آمدن از حق تعالی به موسی کی بیاموزش چیزی کی استدعا کند یا بعضی از آن

گفت یزدان تو بده بایست او ** برگشا در اختیار آن دست او

اختیار آمد عبادت را نمک ** ورنه می‌گردد بناخواه این فلک

گردش او را نه اجر و نه عقاب ** که اختیار آمد هنر وقت حساب

جمله عالم خود مسبح آمدند ** نیست آن تسبیح جبری مزدمند

تیغ در دستش نه از عجزش بکن ** تا که غازی گردد او یا راه‌زن 3290

زانک کرمنا شد آدم ز اختیار ** نیم زنبور عسل شد نیم مار

مومنان کان عسل زنبوروار ** کافران خود کان زهری همچو مار