حفظ کردم من نکردم ردتان ** در وجود جد جد جدتان

I protected you, I did not spurn you, in the bodies of the ancestors of the ancestors of your ancestors.

چون شدی سر پشت پایت چون زنم ** کارگاه خویش ضایع چون کنم

Now that you have come to the head, how should I smite the sole of your foot? How should I let My workshop go to waste?

چون فدای بی‌وفایان می‌شوی ** از گمان بد بدان سو می‌روی

How are you becoming devoted to the unfaithful and going in that direction from ill thoughts (of Me)?

من ز سهو و بی‌وفاییها بری ** سوی من آیی گمان بد بری

I am clear of negligence and infidelities, (yet) you come to Me and think evil.

این گمان بد بر آنجا بر که تو ** می‌شوی در پیش همچون خود دوتو 340

Think this evil thought against the place where you cringe before one like yourself.

بس گرفتی یار و همراهان زفت ** گر ترا پرسم که کو گویی که زفت

You got many powerful friends and companions: if I ask you, ‘Where (is so and- so)?’ you will say, ‘He is gone.’

یار نیکت رفت بر چرخ برین ** یار فسقت رفت در قعر زمین

Your good friend is gone up to the highest Heaven, your wicked friend is gone to the bottom of the earth.

تو بماندی در میانه آنچنان ** بی‌مدد چون آتشی از کاروان

You are left in the middle (between them) so helpless (as you are), like a fire (left behind) from a caravan.”

دامن او گیر ای یار دلیر ** کو منزه باشد از بالا و زیر

O valiant friend, lay hold of the skirt of Him who is exempt from “above” and “below.”

نه چو عیسی سوی گردون بر شود ** نه چو قارون در زمین اندر رود 345

Neither doth He ascend to Heaven, like Jesus, nor go (down) into the earth, like Qárún (Korah).