بل عدو خویش را هر جانور ** خود بداند از نشان و از اثر

روز خفاشک نیارد بر پرید ** شب برون آمد چو دزدان و چرید 3620

از همه محروم‌تر خفاش بود ** که عدو آفتاب فاش بود

نه تواند در مصافش زخم خورد ** نه بنفرین تاندش مهجور کرد

آفتابی که بگرداند قفاش ** از برای غصه و قهر خفاش

غایت لطف و کمال او بود ** گرنه خفاشش کجا مانع شود

دشمنی گیری بحد خویش گیر ** تا بود ممکن که گردانی اسیر 3625

قطره با قلزم چو استیزه کند ** ابلهست او ریش خود بر می‌کند

حیلت او از سبالش نگذرد ** چنبره‌ی حجره‌ی قمر چون بر درد

با عدو آفتاب این بد عتاب ** ای عدو آفتاب آفتاب