حلق بخشید او عصای عدل را ** خورد آن چندان عصا و حبل را

واندرو افزون نشد زان جمله اکل ** زانک حیوانی نبودش اکل و شکل

مر یقین را چون عصا هم حلق داد ** تا بخورد او هر خیالی را که زاد

پس معانی را چو اعیان حلقهاست ** رازق حلق معانی هم خداست 40

پس ز مه تا ماهی هیچ از خلق نیست ** که بجذب مایه او را حلق نیست

حلق جان از فکر تن خالی شود ** آنگهان روزیش اجلالی شود

شرط تبدیل مزاج آمد بدان ** کز مزاج بد بود مرگ بدان

چون مزاج آدمی گل‌خوار شد ** زرد و بدرنگ و سقیم و خوار شد

چون مزاج زشت او تبدیل یافت ** رفت زشتی از رخش چون شمع تافت 45

دایه‌ای کو طفل شیرآموز را ** تا بنعمت خوش کند پدفوز را