زانک عادت کرده بود آن پاک‌جیب ** در هزیمت رخت بردن سوی غیب

چون جهان را دید ملکی بی‌قرار ** حازمانه ساخت زان حضرت حصار

تا به گاه مرگ حصنی باشدش ** که نیابد خصم راه مقصدش 3710

از پناه حق حصاری به ندید ** یورتگه نزدیک آن دز برگزید

چون بدید آن غمزه‌های عقل‌سوز ** که ازو می‌شد جگرها تیردوز

شاه و لشکر حلقه در گوشش شده ** خسروان هوش بیهوشش شده

صد هزاران شاه مملوکش برق ** صد هزاران بدر را داده به دق

زهره نی مر زهره را تا دم زند ** عقل کلش چون ببیند کم زند 3715

من چگویم که مرا در دوخته‌ست ** دمگهم را دمگه او سوخته‌ست

دود آن نارم دلیلم من برو ** دور از آن شه باطل ما عبروا