چون موکل نیست بر تو هیچ‌کس ** از چه بسته گشت بر تو پیش و پس

عشق پنهان کرده بود او را اسیر ** آن موکل را نمی‌دید آن نذیر 3820

هر موکل را موکل مختفیست ** ورنه او در بند سگ طبعی ز چیست

خشم شاه عشق بر جانش نشست ** بر عوانی و سیه‌روییش بست

می‌زند او را که هین او رابزن ** زان عوانان نهان افغان من

هرکه بینی در زیانی می‌رود ** گرچه تنها با عوانی می‌رود

گر ازو واقف بدی افغان زدی ** پیش آن سلطان سلطانان شدی 3825

ریختی بر سر به پیش شاه خاک ** تا امان دیدی ز دیو سهمناک

میر دیدی خویش را ای کم ز مور ** زان ندیدی آن موکل را تو کور

غره گشتی زین دروغین پر و بال ** پر و بالی کو کشد سوی وبال