میر دیدی خویش را ای کم ز مور ** زان ندیدی آن موکل را تو کور

غره گشتی زین دروغین پر و بال ** پر و بالی کو کشد سوی وبال

پر سبک دارد ره بالا کند ** چون گل‌آلو شد گرانیها کند

لاابالی گفتن عاشق ناصح و عاذل را از سر عشق

گفت ای ناصح خمش کن چند چند ** پند کم ده زانک بس سختست بند 3830

سخت‌تر شد بند من از پند تو ** عشق را نشناخت دانشمند تو

آن طرف که عشق می‌افزود درد ** بوحنیفه و شافعی درسی نکرد

تو مکن تهدید از کشتن که من ** تشنه‌ی زارم به خون خویشتن

عاشقان را هر زمانی مردنیست ** مردن عشاق خود یک نوع نیست

او دو صد جان دارد از جان هدی ** وآن دوصد را می‌کند هر دم فدی 3835

هر یکی جان را ستاند ده بها ** از نبی خوان عشرة امثالها