مکر آن فارس چو انگیزید گرد ** آن غبارت ز استغاثت دور کرد

When the cunning of that Horseman has raised the dust, the dust keeps thee off from calling for aid.

سوی فارس رو مرو سوی غبار ** ورنه بر تو کوبد آن مکر سوار

Go towards the Horseman, go not towards the dust; else the cunning of the Rider will beat upon thee.

گفت حق آن را که این گرگش بخورد ** دید گرد گرگ چون زاری نکرد 385

God said, “He whom this wolf devoured, he saw the wolf’s dust; how did not he make piteous moan?”

او نمی‌دانست گرد گرگ را ** با چنین دانش چرا کرد او چرا

Did not he know the wolf’s dust? (Then), with such knowledge, why did he graze?

گوسفندان بوی گرگ با گزند ** می‌بدانند و بهر سو می‌خزند

Sheep know the smell of the harmful wolf and creep away in every direction.

مغز حیوانات بوی شیر را ** می‌بداند ترک می‌گوید چرا

The brain of animals knows the smell of the lion and bids farewell to grazing.

بوی شیر خشم دیدی باز گرد ** با مناجات و حذر انباز گرد

Thou hast smelt the lion of (God’s) wrath. Turn back! Consort with prayer and dread!

وا نگشتند آن گروه از گرد گرگ ** گرگ محنت بعد گرد آمد سترگ 390

That multitude (of Saba) did not turn back from the wolf’s dust, and after the dust the wolf of tribulation came on his might.

بر درید آن گوسفندان را بخشم ** که ز چوپان خرد بستند چشم

In wrath he tore to pieces those sheep which shut their eyes to the shepherd, Wisdom.

چند چوپانشان بخواند و نامدند ** خاک غم در چشم چوپان می‌زدند

How oft did the shepherd call them! And they came not: they were throwing the dust of resentment in the eyes of the shepherd,