گفت حق آن را که این گرگش بخورد ** دید گرد گرگ چون زاری نکرد

گفت حق آن را که این گرگش بخورد ** دید گرد گرگ چون زاری نکرد 385

او نمی‌دانست گرد گرگ را ** با چنین دانش چرا کرد او چرا

گوسفندان بوی گرگ با گزند ** می‌بدانند و بهر سو می‌خزند

مغز حیوانات بوی شیر را ** می‌بداند ترک می‌گوید چرا

بوی شیر خشم دیدی باز گرد ** با مناجات و حذر انباز گرد

وا نگشتند آن گروه از گرد گرگ ** گرگ محنت بعد گرد آمد سترگ 390

بر درید آن گوسفندان را بخشم ** که ز چوپان خرد بستند چشم

چند چوپانشان بخواند و نامدند ** خاک غم در چشم چوپان می‌زدند

که برو ما از تو خود چوپان‌تریم ** چون تبع گردیم هر یک سروریم

طعمه‌ی گرگیم و آن یار نه ** هیزم ناریم و آن عار نه