صورت تن گو برو من کیستم ** نقش کم ناید چو من باقیستم

چون نفخت بودم از لطف خدا ** نفخ حق باشم ز نای تن جدا 3935

تا نیفتد بانگ نفخش این طرف ** تا رهد آن گوهر از تنگین صدف

چون تمنوا موت گفت ای صادقین ** صادقم جان را برافشانم برین

ملامت کردن اهل مسجد مهمان عاشق را از شب خفتن در آنجا و تهدید کردن مرورا

قوم گفتندش که هین اینجا مخسپ ** تا نکوبد جانستانت همچو کسپ

که غریبی و نمی‌دانی ز حال ** کاندرین جا هر که خفت آمد زوال

اتفاقی نیست این ما بارها ** دیده‌ایم و جمله اصحاب نهی 3940

هر که آن مسجد شبی مسکن شدش ** نیم‌شب مرگ هلاهل آمدش

از یکی ما تابه صد این دیده‌ایم ** نه به تقلید از کسی بشنیده‌ایم

گفت الدین نصیحه آن رسول ** آن نصیحت در لغت ضد غلول