پس گریزند و ترا تنها هلند ** گرچه اندر لاف سحر بابلند
Then they flee and leave thee alone, though in boasting they are (powerful as) the magic of Babylon.
تو ز رعنایان مجو هین کارزار ** تو ز طاوسان مجو صید و شکار
Beware! Do not thou request sybarites to fight; do not request peacocks to engage in the hunt and the chase.
طبع طاوسست و وسواست کند ** دم زند تا از مقامت بر کند4035
The carnal nature is a peacock: it tempts thee and talks idly, that it may remove thee from thy (spiritual) post.
گفتن شیطان قریش را کی به جنگ احمد آیید کی من یاریها کنم وقبیله‌ی خود را بیاری خوانم و وقت ملاقات صفین گریختن
How Satan said to the Quraysh, “Go to war with Ahmad (Mohammed), for I will aid you and call my tribe to help”; and how, when the two battle-lines confronted each other, he fled.
همچو شیطان در سپه شد صد یکم ** خواند افسون که اننی جار لکم
As (for example) Satan became the hundred-and-first in the army (of the Quraysh) and spake beguiling words, saying, “Verily, I am a protector for you.”
چون قریش از گفت او حاضر شدند ** هر دو لشکر در ملاقان آمدند
When the Quraysh had assembled at his bidding, and the two armies confronted each other,
دید شیطان از ملایک اسپهی ** سوی صف مومنان اندر رهی
Satan espied a host of angels on a road beside the ranks of the Faithful.
آن جنودا لم تروها صف زده ** گشت جان او ز بیم آتشکده
(He espied) those troops that ye saw not, drawn up in ranks; and from terror his soul became (like) a fire-temple.
پای خود وا پس کشیده می‌گرفت ** که همی‌بینم سپاهی من شگفت4040
Turning on his heel, he began to retreat, saying, “I behold a marvellous host”—
ای اخاف الله ما لی منه عون ** اذهبوا انی اری ما لاترون
That is, “I fear God: I have no help from Him. Get ye gone! Verily, I see what ye see not.”
گفت حارث ای سراقه شکل هین ** دی چرا تو می‌نگفتی اینچنین
Hárith said, “Hey, O thou that hast the form of Suráqa, why wert not thou saying such-like words yesterday?”