چون قریش از گفت او حاضر شدند ** هر دو لشکر در ملاقان آمدند

When the Quraysh had assembled at his bidding, and the two armies confronted each other,

دید شیطان از ملایک اسپهی ** سوی صف مومنان اندر رهی

Satan espied a host of angels on a road beside the ranks of the Faithful.

آن جنودا لم تروها صف زده ** گشت جان او ز بیم آتشکده

(He espied) those troops that ye saw not, drawn up in ranks; and from terror his soul became (like) a fire-temple.

پای خود وا پس کشیده می‌گرفت ** که همی‌بینم سپاهی من شگفت 4040

Turning on his heel, he began to retreat, saying, “I behold a marvellous host”—

ای اخاف الله ما لی منه عون ** اذهبوا انی اری ما لاترون

That is, “I fear God: I have no help from Him. Get ye gone! Verily, I see what ye see not.”

گفت حارث ای سراقه شکل هین ** دی چرا تو می‌نگفتی اینچنین

Hárith said, “Hey, O thou that hast the form of Suráqa, why wert not thou saying such-like words yesterday?”

گفت این دم من همی‌بینم حرب ** گفت می‌بینی جعاشیش عرب

He replied, “At this moment I see destruction (before me).” He (Hárith) said, “Thou seest the most puny of the Arabs.

می‌نبینی غیر این لیک ای تو ننگ ** آن زمان لاف بود این وقت جنگ

Thou art seeing naught but this; but, O thou disgrace, that was the time of talk, and this is the time of battle.

دی همی‌گفتی که پایندان شدم ** که بودتان فتح و نصرت دم‌بدم 4045

Yesterday thou wert saying, ‘I pledge myself that victory and Divine aid will always be yours.’

دی زعیم الجیش بودی ای لعین ** وین زمان نامرد و ناچیز و مهین

Yesterday thou wert the surety for the army, O accursed one, and now thou art cowardly, good-for-nothing, and vile,