پای خود وا پس کشیده می‌گرفت ** که همی‌بینم سپاهی من شگفت

پای خود وا پس کشیده می‌گرفت ** که همی‌بینم سپاهی من شگفت 4040

ای اخاف الله ما لی منه عون ** اذهبوا انی اری ما لاترون

گفت حارث ای سراقه شکل هین ** دی چرا تو می‌نگفتی اینچنین

گفت این دم من همی‌بینم حرب ** گفت می‌بینی جعاشیش عرب

می‌نبینی غیر این لیک ای تو ننگ ** آن زمان لاف بود این وقت جنگ

دی همی‌گفتی که پایندان شدم ** که بودتان فتح و نصرت دم‌بدم 4045

دی زعیم الجیش بودی ای لعین ** وین زمان نامرد و ناچیز و مهین

تا بخوردیم آن دم تو و آمدیم ** تو بتون رفتی و ما هیزم شدیم

چونک حارث با سراقه گفت این ** از عتابش خشمگین شد آن لعین

دست خود خشمین ز دست او کشید ** چون ز گفت اوش درد دل رسید