که بتاسانید او را ظالمی ** بر بهانه‌ی مسجد او بد سالمی

تا بهانه‌ی قتل بر مسجد نهد ** چونک بدنامست مسجد او جهد

تهمتی بر ما منه ای سخت‌جان ** که نه‌ایم آمن ز مکر دشمنان

هین برو جلدی مکن سودا مپز ** که نتان پیمود کیوان را بگز 4085

چون تو بسیاران بلافیده ز بخت ** ریش خود بر کنده یک یک لخت لخت

هین برو کوتاه کن این قیل و قال ** خویش و ما را در میفکن در وبال

جواب گفتن مهمان ایشان را و مثل آوردن بدفع کردن حارس کشت به بانگ دف از کشت شتری را کی کوس محمودی بر پشت او زدندی

گفت ای یاران از آن دیوان نیم ** که ز لا حولی ضعیف آید پیم

کودکی کو حارس کشتی بدی ** طبلکی در دفع مرغان می‌زدی

تا رمیدی مرغ زان طبلک ز کشت ** کشت از مرغان بد بی خوف گشت 4090

چونک سلطان شاه محمود کریم ** برگذر زد آن طرف خیمه‌ی عظیم