هر زمان گوید به گوشم بخت نو ** که ترا غمگین کنم غمگین مشو

من ترا غمگین و گریان زان کنم ** تا کت از چشم بدان پنهان کنم 4150

تلخ گردانم ز غمها خوی تو ** تا بگردد چشم بد از روی تو

نه تو صیادی و جویای منی ** بنده و افکنده‌ی رای منی

حیله اندیشی که در من در رسی ** در فراق و جستن من بی‌کسی

چاره می‌جوید پی من درد تو ** می‌شنودم دوش آه سرد تو

من توانم هم که بی این انتظار ** ره دهم بنمایمت راه گذار 4155

تا ازین گرداب دوران وا رهی ** بر سر گنج وصالم پا نهی

لیک شیرینی و لذات مقر ** هست بر اندازه‌ی رنج سفر

آنگه ا ز شهر و ز خویشان بر خوری ** کز غریبی رنج و محنتها بری

تمثیل گریختن مومن و بی‌صبری او در بلا به اضطراب و بی‌قراری نخود و دیگر حوایج در جوش دیگ و بر دویدن تا بیرون جهند