تلخ گردانم ز غمها خوی تو ** تا بگردد چشم بد از روی تو

I will cause thy temper to be soured with sorrows, in order that the evil eye may be averted from thy face.

نه تو صیادی و جویای منی ** بنده و افکنده‌ی رای منی

Thou art not (really) a hunter and seeker of Me; (nay), thou art My slave and prostrate before My providence.

حیله اندیشی که در من در رسی ** در فراق و جستن من بی‌کسی

Thou art thinking of devices whereby thou mayst attain unto Me: (both) in quitting and in seeking Me thou art helpless.

چاره می‌جوید پی من درد تو ** می‌شنودم دوش آه سرد تو

Thy anguish is seeking a means for (attaining unto) Me: I was hearkening yestereve to thy heavy sighs.

من توانم هم که بی این انتظار ** ره دهم بنمایمت راه گذار 4155

I am even able, without this waiting, to give (thee) access and show unto thee the way of passage,

تا ازین گرداب دوران وا رهی ** بر سر گنج وصالم پا نهی

That thou mayst be delivered from this whirlpool of Time and mayst set thy foot upon the treasure of union with Me;

لیک شیرینی و لذات مقر ** هست بر اندازه‌ی رنج سفر

But the sweetness and delights of the resting-place are in proportion to the pain of the journey.

آنگه ا ز شهر و ز خویشان بر خوری ** کز غریبی رنج و محنتها بری

(Only) then wilt thou enjoy thy (native) town and thy kinsfolk when thou sufferest pains and tribulations from exile.’”

تمثیل گریختن مومن و بی‌صبری او در بلا به اضطراب و بی‌قراری نخود و دیگر حوایج در جوش دیگ و بر دویدن تا بیرون جهند

Comparison of the true believer's fleeing (from tribulation) and his impatience in affliction to the agitation and restlessness of chick-peas and other pot-herbs when boiling in the pot, and to their running upwards in order to jump out.

بنگر اندر نخودی در دیگ چون ** می‌جهد بالا چو شد ز آتش زبون

Look at a chickpea in the pot, how it leaps up when it is subjected to the fire.

هر زمان نخود بر آید وقت جوش ** بر سر دیگ و برآرد صد خروش 4160

At the time of its being boiled, the chickpea comes up continually to the top of the pot and raises a hundred cries,