می‌زند کفلیز کدبانو که نی ** خوش بجوش و بر مجه ز آتش‌کنی

زان نجوشانم که مکروه منی ** بلک تا گیری تو ذوق و چاشنی

تا غذی گردی بیامیزی بجان ** بهرخواری نیستت این امتحان

آب می‌خوردی به بستان سبز و تر ** بهراین آتش بدست آن آب خور 4165

رحمتش سابق بدست از قهر زان ** تا ز رحمت گردد اهل امتحان

رحمتش بر قهر از آن سابق شدست ** تا که سرمایه‌ی وجود آید بدست

زانک بی‌لذت نروید لحم و پوست ** چون نروید چه گدازد عشق دوست

زان تقاضا گر بیاید قهرها ** تا کنی ایثار آن سرمایه را

باز لطف آید برای عذر او ** که بکردی غسل و بر جستی ز جو 4170

گوید ای نخود چریدی در بهار ** رنج مهمان تو شد نیکوش دار