بهر گندم تخم باطل کاشتید ** و آن رسول حق را بگذاشتید

صحبت او خیر من لهوست و مال ** بین کرا بگذاشتی چشمی بمال

خود نشد حرص شما را این یقین ** که منم رزاق و خیر الرازقین

آنک گندم را ز خود روزی دهد ** کی توکلهات را ضایع نهد 430

از پی گندم جدا گشتی از آن ** که فرستادست گندم ز آسمان

دعوت باز بطان را از آب به صحرا

باز گوید بط را کز آب خیز ** تا ببینی دشتها را قندریز

بط عاقل گویدش ای باز دور ** آب ما را حصن و امنست و سرور

دیو چون باز آمد ای بطان شتاب ** هین به بیرون کم روید از حصن آب

باز را گویند رو رو باز گرد ** از سر ما دست دار ای پای‌مرد 435

ما بری از دعوتت دعوت ترا ** ما ننوشیم این دم تو کافرا