زانک نور از دل برین دیده نشست ** تا چو دل شد دیده‌ی تو عاطلست

زانک نور از دل برین دیده نشست ** تا چو دل شد دیده‌ی تو عاطلست 4315

Because the light from the heart has settled upon this eye so that your eye, having become the heart, is (physically) inactive.

دل چو بر انوار عقلی نیز زد ** زان نصیبی هم بدو دیده دهد

When the heart too has come into contact with the intellectual Lights, it bestows a portion thereof on the eyes also.

پس بدان کاب مبارک ز آسمان ** وحی دلها باشد و صدق بیان

Know, then, that the blessed Water from Heaven is the inspiration of (men's) hearts and the true explanation (of every mystery).

ما چو آن کره هم آب جو خوریم ** سوی آن وسواس طاعن ننگریم

Let us also, like that foal, drink the water of the stream; let us pay no regard to the evil suggestions of the railer.

پی‌رو پیغمبرانی ره سپر ** طعنه‌ی خلقان همه بادی شمر

(If) you are a follower of the prophets, tread the Way: deem all the railing of (human) creatures to be a (vain and empty) wind.

آن خداوندان که ره طی کرده‌اند ** گوش فا بانگ سگان کی کرده‌اند 4320

When have the Masters who have traversed the Way lent ear to the clamour of curs?

بقیه‌ی ذکر آن مهمان مسجد مهمان‌کش

The remainder of the story of the guest in the guest-killing mosque.

باز گو کان پاک‌باز شیرمرد ** اندر آن مسجد چه بنمودش چه کرد

Relate what appeared in the mosque to that self-sacrificing valiant man, and what he did.

خفت در مسجد خود او را خواب کو ** مرد غرقه گشته چون خسپد بجو

He slept in the mosque, (but) where (how) in sooth had he sleep? How should a submerged man sleep in the river?

خواب مرغ و ماهیان باشد همی ** عاشقان را زیر غرقاب غمی

Always, for the lovers (of God) beneath the flood of a (great) passion, there is (only) the sleep of birds and fishes.

نیمشب آواز با هولی رسید ** کایم آیم بر سرت ای مستفید

At midnight came an awful voice, “I come, I come upon thee, O thou that seekest advantage.”