این شکوه بانگ آن ملعون بود ** هیبت بانگ خدایی چون بود

هیبت بازست بر کبک نجیب ** مر مگس را نیست زان هیبت نصیب 4340

زانک نبود باز صیاد مگس ** عنکبوتان می مگس گیرند و بس

عنکبوت دیو بر چون تو ذباب ** کر و فر دارد نه بر کبک و عقاب

بانگ دیوان گله‌بان اشقیاست ** بانگ سلطان پاسبان اولیاست

تا نیامیزد بدین دو بانگ دور ** قطره‌ای از بحر خوش با بحر شور

رسیدن بانگ طلسمی نیم‌شب مهمان مسجد را

بشنو اکنون قصه‌ی آن بانگ سخت ** که نرفت از جا بدان آن نیکبخت 4345

گفت چون ترسم چو هست این طبل عید ** تا دهل ترسد که زخم او را رسید

ای دهلهای تهی بی قلوب ** قسمتان از عید جان شد زخم چوب

شد قیامت عید و بی‌دینان دهل ** ما چو اهل عید خندان همچو گل