ای دهلهای تهی بی قلوب ** قسمتان از عید جان شد زخم چوب
O empty drums without hearts, your share in the festival of the spirit is (naught but) blows of the (drum-)stick.
شد قیامت عید و بی‌دینان دهل ** ما چو اهل عید خندان همچو گل
The Resurrection is the Festival, and the irreligious are the drum: we, like the festive folk, are laughing as the rose.”
بشنو اکنون این دهل چون بانگ زد ** دیگ دولتبا چگونه می‌پزد
Now hear how, when this drum boomed, he (the guest) cooks the pot containing the broth of felicity.
چونک بشنود آن دهل آن مرد دید ** گفت چون ترسد دلم از طبل عید4350
When that man of insight heard the drum, he said, “How should my heart be afraid of the drum of the Festival?”
گفت با خود هین ملرزان دل کزین ** مرد جان بددلان بی‌یقین
He said to himself, “Beware, do not let thy heart tremble, for (only) the souls of the faint-hearted who lack faith have died at this (noise of the drum).
وقت آن آمد که حیدروار من ** ملک گیرم یا بپردازم بدن
The time has come for me, like Haydar (‘Alí), to seize a kingdom, or to quit the body.”
بر جهید و بانگ بر زد کای کیا ** حاضرم اینک اگر مردی بیا
He sprang up and shouted, “O prince, lo, here am I: if thou art a man, come on!”
در زمان بشکست ز آواز آن طلسم ** زر همی‌ریزید هر سو قسم قسم
At his voice that talisman instantly was shattered: the gold poured down, diverse sorts, in every direction.
ریخت چند این زر که ترسید آن پسر ** تا نگیرد زر ز پری راه در4355
So much gold poured down that the youth feared lest, from its abundance, it might block the doorway.
بعد از آن برخاست آن شیر عتید ** تا سحرگه زر به بیرون می‌کشید
Afterwards that ready lion (valiant man) rose up, and till dawn he was carrying out the gold