وقت آن آمد که حیدروار من ** ملک گیرم یا بپردازم بدن

The time has come for me, like Haydar (‘Alí), to seize a kingdom, or to quit the body.”

بر جهید و بانگ بر زد کای کیا ** حاضرم اینک اگر مردی بیا

He sprang up and shouted, “O prince, lo, here am I: if thou art a man, come on!”

در زمان بشکست ز آواز آن طلسم ** زر همی‌ریزید هر سو قسم قسم

At his voice that talisman instantly was shattered: the gold poured down, diverse sorts, in every direction.

ریخت چند این زر که ترسید آن پسر ** تا نگیرد زر ز پری راه در 4355

So much gold poured down that the youth feared lest, from its abundance, it might block the doorway.

بعد از آن برخاست آن شیر عتید ** تا سحرگه زر به بیرون می‌کشید

Afterwards that ready lion (valiant man) rose up, and till dawn he was carrying out the gold

دفن می‌کرد و همی آمد بزر ** با جوال و توبره بار دگر

And burying it and coming (back) to it once more with sack and bag.

گنجها بنهاد آن جانباز از آن ** کوری ترسانی واپس خزان

That self-devoting one laid by (great) stores thereof, to the confusion of (in despite of) the timidity of the backsliders.

این زر ظاهر بخاطر آمدست ** در دل هر کور دور زرپرست

(The thought that) this (is) external (material) gold has occurred to the mind of every blind, God-forsaken gold-worshipper.

کودکان اسفالها را بشکنند ** نام زر بنهند و در دامن کنند 4360

(Similarly) children break potsherds, give the name of gold (to the fragments), and put them in their skirts.

اندر آن بازی چو گویی نام زر ** آن کند در خاطر کودک گذر

When in that game you mention the name of gold, (the idea of) that (potsherd) crosses the child's mind.