موج می‌زد در دلش عفو گنه ** که ز هر دل تا دل آمد روزنه

موج می‌زد در دلش عفو گنه ** که ز هر دل تا دل آمد روزنه 4390

که ز دل تا دل یقین روزن بود ** نه جدا و دور چون دو تن بود

متصل نبود سفال دو چراغ ** نورشان ممزوج باشد در مساغ

هیچ عاشق خود نباشد وصل‌جو ** که نه معشوقش بود جویای او

لیک عشق عاشقان تن زه کند ** عشق معشوقان خوش و فربه کند

چون درین دل برق مهر دوست جست ** اندر آن دل دوستی می‌دان که هست 4395

در دل تو مهر حق چون شد دوتو ** هست حق را بی گمانی مهر تو

هیچ بانگ کف زدن ناید بدر ** از یکی دست تو بی دستی دگر

تشنه می‌نالد که ای آب گوار ** آب هم نالد که کو آن آب‌خوار

جذب آبست این عطش در جان ما ** ما از آن او و او هم آن ما