بوی پیراهان یوسف را ندید ** آنک حافظ بود و یعقوبش کشید

آن شیاطین بر عنان آسمان ** نشنوند آن سر لوح غیب‌دان 4530

آن محمد خفته و تکیه زده ** آمده سر گرد او گردان شده

او خورد حلوا که روزیشست باز ** آن نه کانگشتان او باشد دراز

نجم ثاقب گشته حارس دیوران ** که بهل دزدی ز احمد سر ستان

ای دویده سوی دکان از پگاه ** هین به مسجد رو بجو رزق اله

پس رسول آن گفتشان را فهم کرد ** گفت آن خنده نبودم از نبرد 4535

مرده‌اند ایشان و پوسیده‌ی فنا ** مرده کشتن نیست مردی پیش ما

خود کیند ایشان که مه گردد شکاف ** چونک من پا بفشرم اندر مصاف

آنگهی کزاد بودیت و مکین ** مر شما را بسته می‌دیدم چنین