کار آن کارست ای مشتاق مست ** کاندر آن کار ار رسد مرگت خوشست

شد نشان صدق ایمان ای جوان ** آنک آید خوش ترا مرگ اندر آن

گر نشد ایمان تو ای جان چنین ** نیست کامل رو بجو اکمال دین 4610

هر که اندر کار تو شد مرگ‌دوست ** بر دل تو بی کراهت دوست اوست

چون کراهت رفت آن خود مرگ نیست ** صورت مرگست و نقلان کردنیست

چون کراهت رفت مردن نفع شد ** پس درست آید که مردن دفع شد

دوست حقست و کسی کش گفت او ** که توی آن من و من آن تو

گوش دار اکنون که عاشق می‌رسد ** بسته عشق او را به حبل من مسد 4615

چون بدید او چهره‌ی صدر جهان ** گوییا پریدش از تن مرغ جان

همچو چوب خشک افتاد آن تنش ** سرد شد از فرق جان تا ناخنش