ظالمست او بر خود و بر جان خود ** ظلم بین کز عدلها گو می‌برد

ظالمست او بر خود و بر جان خود ** ظلم بین کز عدلها گو می‌برد 4675

جهل او مر علمها را اوستاد ** ظلم او مر عدلها را شد رشاد

دست او بگرفت کین رفته دمش ** آنگهی آید که من دم بخشمش

چون به من زنده شود این مرده‌تن ** جان من باشد که رو آرد به من

من کنم او را ازین جان محتشم ** جان که من بخشم ببیند بخششم

جان نامحرم نبیند روی دوست ** جز همان جان کاصل او از کوی اوست 4680

در دمم قصاب‌وار این دوست را ** تا هلد آن مغز نغزش پوست را

گفت ای جان رمیده از بلا ** وصل ما را در گشادیم الصلا

ای خود ما بی‌خودی و مستی‌ات ** ای ز هست ما هماره هستی‌ات

با تو بی لب این زمان من نو بنو ** رازهای کهنه گویم می‌شنو