پس چه باشد عشق دریای عدم ** در شکسته عقل را آنجا قدم

Then what is Love? The Sea of Not-being: there the foot of the intellect is shattered.

بندگی و سلطنت معلوم شد ** زین دو پرده عاشقی مکتوم شد

Servitude and sovereignty are known: loverhood is concealed by these two veils.

کاشکی هستی زبانی داشتی ** تا ز هستان پرده‌ها برداشتی 4725

Would that Being had a tongue; that it might remove the veils from existent beings!

هر چه گویی ای دم هستی از آن ** پرده‌ی دیگر برو بستی بدان

O breath of (phenomenal) existence, whatsoever words thou mayest utter, know that thereby thou hast bound another veil upon it (the mystery).

آفت ادراک آن قالست و حال ** خون بخون شستن محالست و محال

That utterance and (that) state (of existence) are the bane of (spiritual) perception: to wash away blood with blood is absurd, absurd.

من چو با سوداییانش محرمم ** روز و شب اندر قفص در می‌دمم

Since I am familiar with His frenzied ones, day and night I am breathing forth (the secrets of Love) in the cage (of phenomenal existence).

سخت مست و بی‌خود و آشفته‌ای ** دوش ای جان بر چه پهلو خفته‌ای

Thou art mightily drunken and senseless and distraught: yesternight on which side hast thou slept, O (my) soul?

هان و هان هش دار بر ناری دمی ** اولا بر جه طلب کن محرمی 4730

Beware, beware! Take heed lest thou utter a breath! First spring up and seek a trusted friend.

عاشق و مستی و بگشاده زبان ** الله الله اشتری بر ناودان

Thou art a lover and intoxicated, and thy tongue (is) loosed! —God! God! thou art (like) the camel on the water-spout!

چون ز راز و ناز او گوید زبان ** یا جمیل الستر خواند آسمان

When the tongue tells of His mystery and coquetry, Heaven chants (the prayer), “O Thou that art goodly in covering!”