شادمانان و شتابان سوی ده ** که بری خوردیم از ده مژده ده

مقصد ما را چراگاه خوشست ** یار ما آنجا کریم و دلکشست 500

با هزاران آرزومان خوانده است ** بهر ما غرس کرم بنشانده است

ما ذخیره‌ی ده زمستان دراز ** از بر او سوی شهر آریم باز

بلک باغ ایثار راه ما کند ** در میان جان خودمان جا کند

عجلوا اصحابنا کی تربحوا ** عقل می‌گفت از درون لا تفرحوا

من رباح الله کونوا رابحین ** ان ربی لا یحب الفرحین 505

افرحوا هونا بما آتاکم ** کل آت مشغل الهاکم

شاد از وی شو مشو از غیر وی ** او بهارست و دگرها ماه دی

هر چه غیر اوست استدراج تست ** گرچه تخت و ملکتست و تاج تست