هر که را با مرده سودایی بود ** بر امید زنده‌سیمایی بود

هر که را با مرده سودایی بود ** بر امید زنده‌سیمایی بود 545

Whoever has a passion for that which is dead, ‘tis in hope of (gaining) one who has the features of the living.

آن دروگر روی آورده به چوب ** بر امید خدمت مه‌روی خوب

The carpenter turns his face (attention) to wood, in the hope of rendering service to a fair one whose face is like the moon.

بر امید زنده‌ای کن اجتهاد ** کو نگردد بعد روزی دو جماد

Do thou exert thyself in hope of the Living One who does not become lifeless after a day or two!

مونسی مگزین خسی را از خسی ** عاریت باشد درو آن مونسی

Do not from meanness choose a mean person as thy friend: that friendship in him is borrowed (unessential).

انس تو با مادر و بابا کجاست ** گر بجز حق مونسانت را وفاست

If thy friends other than God possess constancy (permanence), where is thy friendship with the mother and father?

انس تو با دایه و لالا چه شد ** گر کسی شاید بغیر حق عضد 550

If any one but God is worthy to be relied upon, what has become of thy friendship with thy nurse and tutor?

انس تو با شیر و با پستان نماند ** نفرت تو از دبیرستان نماند

Thy friendship with the milk and the teat did not endure, thy shyness of (going to) school did not endure.

آن شعاعی بود بر دیوارشان ** جانب خورشید وا رفت آن نشان

That (friendship) was a radiance (cast) upon their wall: that sign (of the Sun) went back towards the Sun.

بر هر آن چیزی که افتد آن شعاع ** تو بر آن هم عاشق آیی ای شجاع

On whatsoever thing that radiance may fall, thou becomest in love with that (thing), O brave man.

عشق تو بر هر چه آن موجود بود ** آن ز وصف حق زر اندود بود

On whatsoever existent thing thy love (is bestowed), that (thing) is gilded with Divine qualities.