بر امید زنده‌ای کن اجتهاد ** کو نگردد بعد روزی دو جماد

مونسی مگزین خسی را از خسی ** عاریت باشد درو آن مونسی

انس تو با مادر و بابا کجاست ** گر بجز حق مونسانت را وفاست

انس تو با دایه و لالا چه شد ** گر کسی شاید بغیر حق عضد 550

انس تو با شیر و با پستان نماند ** نفرت تو از دبیرستان نماند

آن شعاعی بود بر دیوارشان ** جانب خورشید وا رفت آن نشان

بر هر آن چیزی که افتد آن شعاع ** تو بر آن هم عاشق آیی ای شجاع

عشق تو بر هر چه آن موجود بود ** آن ز وصف حق زر اندود بود

چون زری با اصل رفت و مس بماند ** طبع سیر آمد طلاق او براند 555

از زر اندود صفاتش پا بکش ** از جهالت قلب را کم گوی خوش