عشق تو بر هر چه آن موجود بود ** آن ز وصف حق زر اندود بود

چون زری با اصل رفت و مس بماند ** طبع سیر آمد طلاق او براند 555

از زر اندود صفاتش پا بکش ** از جهالت قلب را کم گوی خوش

کان خوشی در قلبها عاریتست ** زیر زینت مایه‌ی بی زینتست

زر ز روی قلب در کان می‌رود ** سوی آن کان رو تو هم کان می‌رود

نور از دیوار تا خور می‌رود ** تو بدان خور رو که در خور می‌رود

زین سپس پستان تو آب از آسمان ** چون ندیدی تو وفا در ناودان 560

معدن دنبه نباشد دام گرگ ** کی شناسد معدن آن گرگ سترگ

زر گمان بردند بسته در گره ** می‌شتابیدند مغروران به ده

همچنین خندان و رقصان می‌شدند ** سوی آن دولاب چرخی می‌زدند