تیر را بگشاد آن خواجه ز شست ** زد بر آن حیوان که تا افتاد پست

اندر افتادن ز حیوان باد جست ** روستایی های کرد و کوفت دست

ناجوامردا که خرکره‌ی منست ** گفت نه این گرگ چون آهرمنست

اندرو اشکال گرگی ظاهرست ** شکل او از گرگی او مخبرست 655

گفت نه بادی که جست از فرج وی ** می‌شناسم همچنانک آبی ز می

کشته‌ای خرکره‌ام را در ریاض ** که مبادت بسط هرگز ز انقباض

گفت نیکوتر تفحص کن شبست ** شخصها در شب ز ناظر محجبست

شب غلط بنماید و مبدل بسی ** دید صایب شب ندارد هر کسی

هم شب و هم ابر و هم باران ژرف ** این سه تاریکی غلط آرد شگرف 660

گفت آن بر من چو روز روشنست ** می‌شناسم باد خرکره‌ی منست