-
در میان بیست باد آن باد را ** میشناسم چون مسافر زاد را
- Amongst twenty winds I know that wind as the traveller (knows) his provisions for the journey.”
-
خواجه بر جست و بیامد ناشکفت ** روستایی را گریبانش گرفت
- The Khwája sprang up, and losing patience he seized the countryman by his collar,
-
کابله طرار شید آوردهای ** بنگ و افیون هر دو با هم خوردهای
- Crying, “O fool and cutpurse, thou hast shown hypocrisy: thou hast eaten both beng and opium together.
-
در سه تاریکی شناسی باد خر ** چون ندانی مر مرا ای خیرهسر 665
- Amidst three darknesses thou knowest the wind of the ass: how dost not thou know me, O giddy-head?
-
آنک داند نیمشب گوساله را ** چون نداند همره دهساله را
- He that knows a colt at midnight, how should he not know his own ten years' comrade?”
-
خویشتن را عارف و واله کنی ** خاک در چشم مروت میزنی
- Thou art feigning to be a gnostic and distraught (with love of God): thou art throwing dust in the eyes of generosity,
-
که مرا از خویش هم آگاه نیست ** در دلم گنجای جز الله نیست
- Saying, “I have no consciousness even of myself: in my heart there is no room for aught but God.
-
آنچ دی خوردم از آنم یاد نیست ** این دل از غیر تحیر شاد نیست
- I have no recollection of what I ate yesterday: this heart takes joy in nothing except bewilderment.
-
عاقل و مجنون حقم یاد آر ** در چنین بیخویشیم معذور دار 670
- I am sane and maddened by God: remember (this), and (since I am) in such a state of selflessness, hold me excusable.
-
آنک مرداری خورد یعنی نبید ** شرع او را سوی معذوران کشید
- He that eats carrion, that is to say, (drinks) date-wine—the (religious) Law enrols him amongst those who are excused.