این نمی‌بینی که قرب اولیا ** صد کرامت دارد و کار و کیا

(And) thou dost not see this, that the nearness of the saints (to God) hath a hundred miracles and pomps and powers.

آهن از داوود مومی می‌شود ** موم در دستت چو آهن می‌بود

By David iron is made (soft as) a piece of wax; in thy hand wax is (hard) as iron.

قرب خلق و رزق بر جمله‌ست عام ** قرب وحی عشق دارند این کرام

Nearness (to God) in respect of (His) creating and sustaining (us) is common to all, (but only) these noble ones possess the nearness (consisting) of the inspiration of Love.

قرب بر انواع باشد ای پدر ** می‌زند خورشید بر کهسار و زر 705

Nearness is of various kinds, O father: the sun strikes (both) on the mountains and on the gold (in the mine);

لیک قربی هست با زر شید را ** که از آن آگه نباشد بید را

But between the sun and the gold there is a nearness (affinity) of which the bíd-tree hath no knowledge.

شاخ خشک و تر قریب آفتاب ** آفتاب از هر دو کی دارد حجاب

(Both) the dry and fresh bough are near to the sun: how should the sun be screened off from either?

لیک کو آن قربت شاخ طری ** که ثمار پخته از وی می‌خوری

But where is the nearness of the sappy bough, from which you eat ripe fruit?

شاخ خشک از قربت آن آفتاب ** غیر زوتر خشک گشتن گو بیاب

From nearness to the sun let the dry bough get (if it can) anything besides withering sooner!

آنچنان مستی مباش ای بی‌خرد ** که به عقل آید پشیمانی خورد 710

O man without wisdom, do not be an inebriate of the sort that (when) he comes (back) to his wits he feels sorry;

بلک از آن مستان که چون می می‌خورند ** عقلهای پخته حسرت می‌برند

Nay, be one of those inebriates on account of whom, whilst they are drinking the wine (of Divine Love), mature (strong) intellects suffer regret.