قرب بر انواع باشد ای پدر ** می‌زند خورشید بر کهسار و زر

قرب بر انواع باشد ای پدر ** می‌زند خورشید بر کهسار و زر 705

Nearness is of various kinds, O father: the sun strikes (both) on the mountains and on the gold (in the mine);

لیک قربی هست با زر شید را ** که از آن آگه نباشد بید را

But between the sun and the gold there is a nearness (affinity) of which the bíd-tree hath no knowledge.

شاخ خشک و تر قریب آفتاب ** آفتاب از هر دو کی دارد حجاب

(Both) the dry and fresh bough are near to the sun: how should the sun be screened off from either?

لیک کو آن قربت شاخ طری ** که ثمار پخته از وی می‌خوری

But where is the nearness of the sappy bough, from which you eat ripe fruit?

شاخ خشک از قربت آن آفتاب ** غیر زوتر خشک گشتن گو بیاب

From nearness to the sun let the dry bough get (if it can) anything besides withering sooner!

آنچنان مستی مباش ای بی‌خرد ** که به عقل آید پشیمانی خورد 710

O man without wisdom, do not be an inebriate of the sort that (when) he comes (back) to his wits he feels sorry;

بلک از آن مستان که چون می می‌خورند ** عقلهای پخته حسرت می‌برند

Nay, be one of those inebriates on account of whom, whilst they are drinking the wine (of Divine Love), mature (strong) intellects suffer regret.

ای گرفته همچو گربه موش پیر ** گر از آن می شیرگیری شیر گیر

O thou who, like a cat, hast caught (nothing better than) an old mouse, if thou art pot-valiant with that wine (of Love), catch the Lion!

ای بخورده از خیالی جام هیچ ** همچو مستان حقایق بر مپیچ

O thou who hast quaffed the cup of Naught from a phantom, do not reel like them that are intoxicated with the (Divine) realities.

می‌فتی این سو و آن سو مست‌وار ** ای تو این سو نیستت زان سو گذار

Thou art falling to this side and that, like the drunken: O thou (who art) on this side, there is no passage for thee on that side.