در فلان وادیست زیر آن درخت ** پس روان شد زود پیر نیکبخت

در رکاب او امیران قریش ** زانک جدش بود ز اعیان قریش 1035

تا به پشت آدم اسلافش همه ** مهتران بزم و رزم و ملحمه

این نسب خود پوست او را بوده است ** کز شهنشاهان مه پالوده است

مغز او خود از نسب دورست و پاک ** نیست جنسش از سمک کس تا سماک

نور حق را کس نجوید زاد و بود ** خلعت حق را چه حاجت تار و پود

کمترین خلعت که بدهد در ثواب ** بر فزاید بر طراز آفتاب 1040

بقیه‌ی قصه‌ی دعوت رحمت بلقیس را

خیز بلقیسا بیا و ملک بین ** بر لب دریای یزدان در بچین

خواهرانت ساکن چرخ سنی ** تو بمرداری چه سلطانی کنی

خواهرانت را ز بخششهای راد ** هیچ می‌دانی که آن سلطان چه داد