هر یکی با جنس خود در کرد خود ** از برای پختگی نم می‌خورد

Each with its own kind in its own bed drinks moisture (is watered) for the purpose of becoming mature.

تو که کرد زعفرانی زعفران ** باش و آمیزش مکن با دیگران 1085

Thou, who art a saffron-bed, be saffron and do not mix with the others.

آب می‌خور زعفرانا تا رسی ** زعفرانی اندر آن حلوا رسی

Drink the water, O saffron, that thou mayst attain to maturity: thou art saffron, thou wilt attain to that halwá (sweetmeat).

در مکن در کرد شلغم پوز خویش ** که نگردد با تو او هم‌طبع و کیش

Do not put thy muzzle into the bed of turnips, for it (the turnip) will not agree with thee in nature and habit.

تو بکردی او بکردی مودعه ** زانک ارض الله آمد واسعه

Thou art planted in one bed, it (the turnip) in another bed, because God's earth is spacious,

خاصه آن ارضی که از پهناوری ** در سفر گم می‌شود دیو و پری

Particularly that earth (the unseen world) where, on account of its breadth, demon and genie are lost in their journey.

اندر آن بحر و بیابان و جبال ** منقطع می‌گردد اوهام و خیال 1090

In (seeking to measure) those seas and deserts and mountains imagination and fancy fail entirely.

این بیابان در بیابانهای او ** هم‌چو اندر بحر پر یک تای مو

In (comparison with) the deserts thereof, this desert (the material world) is like a single hair in a full sea.

آب استاده که سیرستش نهان ** تازه‌تر خوشتر ز جوهای روان

The still water whose course is hidden is fresher and sweeter than running brooks,

کو درون خویش چون جان و روان ** سیر پنهان دارد و پای روان

For, like the (vital) spirit and the (rational) soul, it hath within itself a hidden course and a moving foot.