ای خنک آن را کزین ملکت بجست ** که اجل این ملک را ویران‌گرست

ای خنک آن را کزین ملکت بجست ** که اجل این ملک را ویران‌گرست 1100

خیز بلقیسا بیا باری ببین ** ملکت شاهان و سلطانان دین

شسته در باطن میان گلستان ** ظاهر آحادی میان دوستان

بوستان با او روان هر جا رود ** لیک آن از خلق پنهان می‌شود

میوه‌ها لایه‌کنان کز من بچر ** آب حیوان آمده کز من بخور

طوف می‌کن بر فلک بی‌پر و بال ** هم‌چو خورشید و چو بدر و چون هلال 1105

چون روان باشی روان و پای نی ** می‌خوری صد لوت و لقمه‌خای نی

نی‌نهنگ غم زند بر کشتیت ** نی پدید آید ز مردم زشتیت

هم تو شاه و هم تو لشکر هم تو تخت ** هم تو نیکوبخت باشی هم تو بخت

گر تو نیکوبختی و سلطان زفت ** بخت غیر تست روزی بخت رفت