نیست آن سو رنج فکرت بر دماغ ** که دماغ و عقل روید دشت و باغ

سوی دشت از دشت نکته بشنوی ** سوی باغ آیی شود نخلت روی

اندرین ره ترک کن طاق و طرنب ** تا قلاوزت نجنبد تو مجنب

هر که او بی سر بجنبد دم بود ** جنبشش چون جنبش کزدم بود 1430

کژرو و شب کور و زشت و زهرناک ** پیشه‌ی او خستن اجسام پاک

سر بکوب آن را که سرش این بود ** خلق و خوی مستمرش این بود

خود صلاح اوست آن سر کوفتن ** تا رهد جان‌ریزه‌اش زان شوم‌تن

واستان آن دست دیوانه سلاح ** تا ز تو راضی شود عدل و صلاح

چون سلاحش هست و عقلش نه ببند ** دست او را ورنه آرد صد گزند 1435

بیان آنک حصول علم و مال و جاه بدگوهران را فضیحت اوست و چون شمشیریست کی افتادست به دست راه‌زن

بدگهر را علم و فن آموختن ** دادن تیغی به دست راه‌زن